Muzyka - Dalej w Ruiny

Elfce zdawało się, iż te ruiny mogły pamiętać czasy Shunnaimana, czy Parisa, albo i dużo wcześniej. Lecz nie wyglądały na echo pradawnej potęgi Gigantów, płaskorzeźby, figury czy obrazy na nic nie wskazywały, gdzyż nie można było napotkać ani jednych. Równie dobrze mogła to być warowna rezydencja, jak i więzienie. Co bardziej niepokoiło Ashimeth, to brak fauny. Choćby myszy czy szczurów. A gdzie nie ma szczurów, choć powinny być, siedzieć musi niemałe licho.

Straciła z oczu elfa, jakim niewątpliwie była humanoidalna postać, sądząc po jego chodzie. Nie musiała jednak zbytnio nadwyrężać zmysłów, gdyż krzyk i hałas bezbłędnie ją nakierował. Chyżo i gibko pognała, skacząc przez zwaliska i zapadliska, omijając przeszkody. 

Odnalazła miejsce, w które zapadł się nieznajomy. Poprawiła niesforne rude loki, jakie wymknęły się spod jej kaptura.

Jej mroczne i zwierzęce oczy dobrze się spisywały, jak i szpiczaste uszy pośród ciemności szeptów i mlasków. Nie przeszkodziała rozmowie elfa z tutejszym, zdaje się, rezydentem, i starała się nie ujawniać swej obecności, obserwując i nasłuchując z bezpiecznej odległości.

Proszę, proszę takiej pewności siebie po khazadzie się nie spodziewała.
Zerknęła na górę, postać nie poruszyła się , no cóż skoro krasnolud mógł to i ona.

- Ej rusz się i otwieraj bramę ... nie mam zamiaru stać tu całej nocy.

Ze zdenerwowania przebierała nogami z jednej na drugą .

Gdyby miała dłuższe włosy zapewne falowałyby one teraz na wietrze niczym liście drzew, które rosły nieopodal. Jednak czuła mocne podmuchy na swojej twarzy. Schyliła się do khazada.

- Się nie patyczkuje pies chędożony ... niech go ...

Urwała, w końcu damie nie wypadało przeklinać, choć wiele zdrożnych słów cisnęło się jej na usta. Teoretycznie mogłaby się się pozbyć tego gościa, ale mimo przynależności rasowej tliły się w niej krzty dobrego wychowania.

- Trza się naradzić co i jak robimy.

Z nieba zaczął padać drobny deszcz przez co widoczność stała się jeszcze gorsza, choć przed bramą tliły się słabo pochodnie dając ostry, drażniący nieprzyjemnie nozdrza dym.

Orczyca drgnęła niepewnie słysząc imię Boga, którego niegdyś czciła. Ogarnął ją dziwny niepokój.

- Słuchaj no wartowniku, jam jest Narathiel zu Gandi i przybyłam tu odnaleźć niejaką Cynadriel, a doszły mie słuchy, że przebywa w tym oto obozie.

No tak, że też wcześniej nie wpadła na to, że Skowronek może tu być.

Weszła za bramę i rozejrzała się po obozowisku, miała dziwne wrażenie, że już tu kiedyś była.  Cóż to miejsce na pewno okres świetności miało dawno za sobą. Jednym słowem :

- Babskiej ręki tu brakuje

Powiedziała bez ogródek i skierowała swą laskę trzpieniem do dołu na znak, że ma raczej pokojowe zamiary. Wiedziała jedno, że Cyny na pewno tu nie ma. Mała nie znosiła bałaganu i zniszczonych rzeczy. A orcza ? Cóż przywykła do zniszczeń, prostoty, ale nie do tego by zapuszczać miejsce swojego zamieszkania.

Hmm chyba dawno nie mieli tu rzemieślników, mincerza i kogoś kto ogarnął by ten burdel.


Zastanawiała się czy mieszkańcy tego przybytku w ogóle znają znaczenie słowa porządek.