Historia klanu:

Las o tej porze roku staje się wyjątkowo tajemniczy. Wielobarwne liście dawno już opadły z drzew, pozostawiając je nagie, wystawione na pastwę nadchodzących z północy mroźnych podmuchów. Przyjemne jesienne otoczenie z wolna wypełnia się ostrym i chłodnym powietrzu. Jednak podszycie leśne wciąż pachnie butwiejącym drewnem i wyrastającymi w niewidocznych dla nikogo miejscach grzybami. Coraz częściej widać ślady przeszukujących ściółkę zwierząt. Wielu z nich nikt jeszcze nie widział, a po niektórych pozostało tylko wspomnienie od czasu Wojny Apokalipsy. Skraj lasu jest obecnie ledwie odrastającym od ziemi młodnikiem, który przykrywa teraz czarne pogorzelisko z czasów wojny. Dalej stoją ocalałe po bitwie, lecz ciężko okaleczone, stare drzewa, których osmolone korony ostatkiem sił wypościły na świat następne pokolenie. Niektóre z owoców wciąż nie mogą się oderwać od matek wisząc poczerniałe i pomarszczone na końcach gałęzi. Im dalej w głąb lasu tym ślady złych czasów zanikają. Mimo to las wydaje się wciąż nieprzyjazny. W gęstwinie krągłolistów, białorzębi i drzew Higoris można poczuć obecność błądzących duchów przeszłości. Gdy wieczorem podnosi się mgła i sunie leniwie między drzewami czasem można dojrzeć zarysy istot, uciekających przed czymś nieznanym. Posuwając się jeszcze głębiej dotrzeć można do serca kniei. Trudno tam trafić, a jeszcze trudniej stamtąd powrócić. Podobno jest tylko jedna właściwa droga prowadząca ku wyjściu. Las był miejscem, gdzie zostało zawarte potajemne przymierze. W ukryciu przed imperialnymi oczyma planowano drogę ku nowemu porządkowi tego świata.

Na jednej z wielu niewielkich polan schowanych przed oczyma ciekawskich, z jednej strony obrośniętym mchem pagórkiem, z drugiej zaś gęstymi krzewami kolcozielców, z wolna dogasało niewielkie ognisko. Był późny wieczór. Chłodny na tyle by z ust wydobywały się kłęby pary. Przy ognisku były dwie postacie. Mroczny elf na wpół oparty o nieduży głaz oraz potężny ork siedzący przy pagórku. Każdy z nich pochodził z innych rejonów, każdy z nich miał za sobą inne przygody. Mieli jednak coś wspólnego ze sobą.

– Więc mówisz, że ta hołota nie jest grosza warta? – odezwał się ork obgryzając kawał niedopieczonego mięsa.
– To banda nieudaczników – rzucił lekceważąco mroczny elf – nie dadzą rady zapanować nad tym burdelem.
– Możemy to wykorzystać, czyż nie? – ork uśmiechnął się ukazując brudne od krwi zęby.
– Taki mój plan. Rozumiem, że mogę na Ciebie liczyć. Jeśli wszystko pójdzie tak jak powinno, nie minie wiele czasu, a organizacja przejmie kontrolę nad kluczowymi punktami tej polityki – Mroczny elf zaczął wpatrywać się w dogasające polana.
– Stanę u Twego boku. Wiem, że przy Twoim sposobie bycia nie sposób się nudzić, a ja lubię gdy coś się dzieje. Cóż jutro czeka nas ciężki dzień. Zdrzemnę się. – Ork oparł się wygodnie pagórek z mchu i założył ręce za głową. Jego oddech uspokoił się.

Mroczny elf spoglądał wprost na rozżarzone wciąż drwa. Jego oczy błyszczały się odbijając jaskrawe pochodzące z ogniska. Wydawało się, że cały żar pochodzi z jego wnętrza. Taki widok mógł zwiastować tylko jedno – niebezpieczeństwo. W jego głowie, wielka układanka powoli zaczęła składać się w całość. Każdy element zaczynał pasować do następnego. Widział przyszłe cele, zadania, założenia organizacji. Na jego twarzy pojawił się złowrogi uśmiech...

W tym samym momencie, na tle ogniska czerwona salamandra skradała się powoli do swej ofiary. Mały konik polny nie spodziewał się ataku z żadnej strony, wisząc sobie beztroską na źdźble suchej trawy. Jego zmysły nie zdążyły zareagować na czas. Salamandra wyrzuciła do przodu swój lepki język wyprowadzając z równowagi ofiarę, która opadła na ziemie. Jeden szybki ruch i bezbronny owad trafił do paszczy wypełnionej małymi, lecz śmiercionośnymi zębami.

***



Zasady klanu:
1. Do klanu przyjmujemy wszystkie rasy bez żadnych zastrzeżeń prócz rasy jasnych elfów te mają utrudniony dostęp do Kriegs-Lied.
2. Stawiamy na rozwój i współpracę. Jeśli wolisz zawsze być samotnym wilkiem, a do tego leniwym to raczej nie zagrzejesz tu miejsca. Jeśli jesteś rzadko, ale udzielasz się w klanie i wyjścia w drużynie to dla Ciebie nie problem, zapraszamy.
3. Jeśli rozwijasz postać powoli nie ma problemu, rozumiemy to.
4. Korzyści mają przede wszystkim osoby które najczęściej chodzą na klanowe wyprawy, udzielają się. Na resztę przyjdzie kolej troszkę później.
5. Jeżeli jest tylko możliwość chodzimy jako drużyna, nawet nieliczna. [To nie gra single player!]
6. Członkowie klanu przestrzegają regulaminu klanu oraz są podporządkowani osobom z wyższą rangą.
7. Wszelkie nadużycia ze strony osób wyższych rangą proszę kierować bezpośrednio do lidera klanu.
8. Poszukujemy osób ciekawych, rozumnych. Nie potrzeba nam bezmyślnych marionetek, ani osób które potrafią jedynie szczekać. Tchórzom również mówimy nie.
9. Jeśli będziesz mieć pomysły lub jakieś sugestie śmiało wygłaszaj swoje zdanie. Rozsądny głos zawsze zostanie wysłuchany.
10. Kriegs-Lied tworzą gracze, więc zdanie każdego jest ważne.
11. Nie przyjmujemy osób które posiadają postać w innym klanie.
12. Kujemy sprzęt na własną rękę, jednak każdy członek klanu kiedy zostanie poproszony powinien pomóc dla osoby składającej. Podkreślam: nie ma nic za darmo. Jeśli nic nie robisz i oczekujesz sprzętu mówimy: do widzenia, a czasem dajemy kopa na rozpęd.
13. Wszelkie dobra z wypraw klanowych idą do skrzyni klanowej i są rozdzielane według zaangażowania i zasług.
14. Na wszystkich kanałach przestrzegamy klimatu: Ogólny, Handlowy, Sojuszowy, Klanowy, (w drużynie off wyłącznie za zapytaniem i pozwoleniem od członków drużyny).
15. Dniem spotkań klanowych jest czwartek. Godzina 18:30.